مذهب

توی نوشتهٔ قبلی در خصوص تبعیض و تعارضش با شرف و وجدان انسان‌ها صحبت کردیم. اینکه چطور کسی که خودش رو ذاتا بهتر و برتر از دیگری نمی‌دونه، نمی‌تونه به دینی مثل اسلام باور داشته باشه. باور به اسلام، خودش آغاز تبعیض‌هاست. از زن و مرد گرفته تا آزاده و برده. توی این نوشته، می‌خوایم در خصوص دینِ برحق صحبت کنیم. آیا اصلا امکان شناختن و قبول یه دین به اسم دینِ حق وجود داره یا نه....

اگه مسلمون باشی احتمالا با خودت می‌گی که منِ کافرْ فریب‌خورده‌ام یا اینکه خدا چشم و گوشم رو بسته. منم تا مسلمون بودم همین فکر رو می‌کردم. پیش خودم به کافرها می‌گفتم که «چطور می‌تونید مسلمون نباشید؟» یا «چرا دارید آخر و عاقبت خودتون رو با لجبازی سیاه می‌کنید؟» یا «چرا نمی‌خواید واقعیت رو قبول کنید که اسلام آخرین و کامل‌ترین دینه؟» یه حسی وجود داشت که به نظرم میومد راه حق واضحه، ولی دیگران با یه جور لجبازی نمی‌خوان ببینند....