توی این نوشته می‌خوام در خصوص هوش و ارتباطش با مغز الگویاب صحبت کنم. همینطور می‌خوام یه فرضیه در خصوص دین و ارتباطش با هوش ارائه بدم. این از اون نوشته‌هاست که توش حسابی فلسفیدم و حاوی نظرات شخصیمه. پس با احتیاط بخونید. مغز، ارگانی الگویاب اگه نگیم مهم‌ترین، باید بگیم یکی از مهم‌ترین کارهای سیستم مرکزی عصبی الگویابیه. مغز به عنوان فرماندهٔ اصلی سیستم عصبی از وقتی چشم باز می‌کنیم به دنبال پیدا کردن الگوهاست....
من به چیزهای فراطبیعی اعتقادی ندارم، چون به عنوان یه موجودِ این دنیایی، فکر نمی‌کنم که توان درک و فهم اون چیزی که خارج از این حوزه‌ست رو داشته باشیم؛ هیچکدوممون. پس انتظار برای درک اون، غیرمنطقیه. ما حتی درک محدودی در خصوص اتفاقات طبیعی داریم، دیگه فراطبیعی که بماند. اگه تجربه یا اتفاقی، خارج از توان درک و ذهن منِ نوعی می‌افته، دلیل بر فراطبیعی بودن اون نیست. فراطبیعی دونستن اتفاقات یه استدلال غلطه، حداقل تا زمانی‌که نتونیم کل دنیا و قوانین حاکم به طبیعت رو درک و صورت‌بندی کنیم....
جامعه، یک شبکهٔ عصبی بزرگ ساده‌ترین شکل تعریف ارتباطات سلولی توی مغز ما، تعریفش به عنوان شبکه‌ای از نورون‌هاست که با همدیگه ارتباط دارن. وقتی دو نفر با هم وارد یه رابطه می‌شن، این شبکه پاش رو فراتر از جمجمهٔ ما می‌ذاره و یه واحد بزرگ‌تر رو شکل می‌ده. توی خونواده به عنوان یه واحد کوچک از جامعه هم ما با یه شبکهٔ بزرگ‌تر از شخص طرف هستیم. درسته که وابستگی‌ها و درهم‌تنیدگی‌های شبکهٔ داخل جمجمهٔ شما به مراتب بیشتر از شبکهٔ بزرگ‌تر به اسم خونواده یا حتی جامعه‌ست، اما به عنوان موجودات اجتماعی، این ارتباط به هر حال وجود داره....