ذهن

همهٔ ما دروغ می‌گیم؛ بعضی‌هامون کمتر و بعضی‌هامون بیشتر. به نظر میاد دروغ‌گویی با یه سری ویژگی‌های خوب ذهن، مثل خلاقیت رابطهٔ مستقیم داره، ولی اینجا می‌خوایم دربارهٔ خود دروغ صحبت کنیم. قبل از هرچیز، بریم سراغ تعریف مجلسیِ دروغ. دروغ از نظر فرهنگ معین دروغ چیست؟ سخن ناراست، خلاف حقیقت، کذب. معمولا ما به دروغ از نقطه‌نظر منطقی نگاه می‌کنیم. مثلا: شخص الف: جیم رو ندیدی؟ شخص ب: نه....

من به چیزهای فراطبیعی اعتقادی ندارم، چون به عنوان یه موجودِ این دنیایی، فکر نمی‌کنم که توان درک و فهم اون چیزی که خارج از این حوزه‌ست رو داشته باشیم؛ هیچکدوممون. پس انتظار برای درک اون، غیرمنطقیه. ما حتی درک محدودی در خصوص اتفاقات طبیعی داریم، دیگه فراطبیعی که بماند. اگه تجربه یا اتفاقی، خارج از توان درک و ذهن منِ نوعی می‌افته، دلیل بر فراطبیعی بودن اون نیست. فراطبیعی دونستن اتفاقات یه استدلال غلطه، حداقل تا زمانی‌که نتونیم کل دنیا و قوانین حاکم به طبیعت رو درک و صورت‌بندی کنیم....